Wieża Ciśnień w Bydgoszczy

Projekt budowy nowoczesnej sieci wodociągowej został zatwierdzony 8 kwietnia 1897 r., natomiast samą Wieżę Ciśnień budowano w latach 1898-1899, a do użytku oddano w 1900 r. Powstała według projektu radcy budowlanego, architekta Carla Meyera. Armaturę dla wieży wykonało bydgoskie przedsiębiorstwo „Technische Bureau für Wasserleitungs und Kanalisations Anlangen”, które nadzorował inżynier Johan von Zeuner, a wszelkie prace murarskie przy przeprowadziła firma „Wilhelm Rothen u. CO.” z Güsten.

Wieżę umiejscowiono w bardzo atrakcyjnej części miasta, w parku położonym na wzgórzu przylegającym do starówki i od samego początku przeznaczono jej rolę punktu widokowego. Pierwotnie wejście na galeryjkę widokową na szczycie wieży kosztowało 10 pfenigów, a po odzyskaniu niepodległości przez Polskę 10 groszy. Po drugiej wojnie światowej, taras widokowy został zamknięty. W ostatnim czasie dzięki staraniom wodociągów bydgoskich, ta niezwykle atrakcyjna dodatkowa funkcja budowli została ponownie udostępniona mieszkańcom miasta, jak i odwiedzającym je turystom. W ramach biletu muzealnego można spojrzeć na Bydgoszcz niemal z lotu ptaka.

Oczywiście pamiętać należy, iż podstawowym zadaniem bydgoskiej Wieży Ciśnień, jak każdej budowli tego typu, było zapewnienie dostaw wody do każdego budynku mieszkalnego, użyteczności publicznej i przemysłowego. W tym celu zamontowano w niej zbiornik wodny o pojemności 1260 m³, który służył do gromadzenia wody w okresie minimalnego poboru, żeby następnie pomagać uzupełniać braki w sieci w godzinach szczytu zapotrzebowania na wodę. Mówiąc krótko, zadaniem bydgoskiej wieży było umożliwienie utrzymania właściwego ciśnienia wody w sieci wodociągowej przez całą dobę. Funkcję tę Wieża Ciśnień pełniła niemal przez 90 lat do 1990 r., kiedy to ostatecznie wyłączono ją z eksploatacji.